طراحی مدل ارزیابی خودگردانی محلی در سطح استان‎های جمهوری اسلامی ایران

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دکتری، گروه مدیریت دولتی، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‎ریزی، تهران، ایران

2 دانشیار، گروه مدیریت دولتی، مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‎ریزی، تهران، ایران

3 استادیار، گروه مدیریت دولتی مؤسسه عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‎ریزی، تهران، ایران

چکیده

هدف: تمرکزگرایی و سازماندهی نامتراکم‎ استان‎ها به‎دلیل گستردگی کشور، تنوع قومی و مذهبی و حجم زیاد خدمات عمومی، جمهوری اسلامی ایران را با کاهش بهره‌وری، تضعیف حاکمیت محلی و اشاعه ملی‌گرایی قومی و مذهبی مواجه است. هدف از اجرای این پژوهش، شناسایی شاخص‎های حکومت خودگردان محلی، به‎عنوان یکی از انواع حکومت‎های محلی نامترکز است.
روش: مدل این پژوهش با استفاده از روش آمیخته طراحی شده است. به‎دلیل کامل نبودن پژوهش‎های پیشین و همچنین موقعیت متفاوت ایران از نظر تنش‎های قومی و اقلیمی، موقعیت جغرافیایی ـ سیاسی و اقتصاد دولتی، در مرحله اول، طراحی الگوی ارزیابی خودگردانی محلی با استفاده از روش تحلیل محتوای جهت‎دار و مصاحبه با 16 خبره، انجام گرفت. در ادامه از طریق مدل‎سازی معادلات ساختاری، الگوی اولیه آزمون شد.
یافته‎ها: پس از تحلیل نتیجۀ مصاحبه‎ها، عناصر هویت قانونی، مردم‎سالاری، وظایف حکومتی، اختیارات تصمیم‎گیری و سازمان‎های عمومی، از 567 کد اولیه، 150 مفهوم و 22 مقوله استخراج شدند. همچنین نتیجه آزمون کمی الگوی اولیه، حکایت از تأیید کلیه مقوله‎ها و مفهوم‎های مدل غیر از مقوله تحزب‎گرایی داشت. در نهایت به ارزیابی وضعیت خودگردانی استان‎ها از طریق این مدل، پرداخته شد.
نتیجه‎گیری: از آنجا ‎که تاکنون مدلی برای ارزیابی خودگردانی استان‎ها طراحی نشده ‎است، نتایج این پژوهش می‎تواند برای تمرکززدایی استان‎ها استفاده شود. نتایج نشان‎ داد که استان‎های تهران، خراسان ‎رضوی و اصفهان، در خودگردانی وضعیت بهتری دارند، در مقابل استان‎های سیستان‎ و ‎بلوچستان، کردستان، لرستان، ایلام و خراسان‎‎های ‎شمالی و جنوبی، وضعیت مطلوبی در خودگردانی ندارند که می‎تواند شکاف توسعه‎ای میان این استان‎ها را افزایش دهد.
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Designing Local Self-government Evaluation Model in Provincial Level in Islamic Republic of Iran

نویسندگان [English]

  • zahir Alimorai 1
  • Abdolhamid Shams 2
  • Ali Jahangiri 3
1 Ph.D. Department of Public Administration, Institute for Management and Planning Studies, Tehran, Iran
2 Associate Prof., Department of Public Administration, Institute for Management and Planning Studies, Tehran, Iran
3 Assistant Prof., Department of Public Administration, Institute for Management and Planning Studies, Tehran, Iran.
چکیده [English]

Objective: The de-concentrated organizing of provinces along with the expanse of country, ethnic and religious diversity and the massive volume of public services, have confronted Islamic Republic of Iran with various problemssuch as reducing productivity, undermining of local sovereignty and promoting ethnic and religious nationalism. The purpose of this research is to identify indicators of local self-government as an example of decentralized local government.
Methods: The model in this research was designed using mixed–method approach. In the first phase, due to the lack of ample previous researches on indicators of local self-government evaluation, and also due to the consideration of ethnic and climatic stresses and geographical-political situations of Iran, the initial evaluation pattern of local self-government was designed through the Directed Content Analysis method. In this section, 16 experts were interviewed. Finally, the initial evaluation pattern was tested using Structural Modeling Equation.
Results: Analyzing the results of the interviews, in the qualitative section, legal identity, democracy, government duties, decision-making powers, and public organizations elements were extracted from 567 indications, 150 concepts and 22 categories. The results of the quantitative test indicated the confirmation of all categories and concepts, except for the partisanship concept. Finally, the self-government conditions of the provinces have been evaluated using proposed local self-government evaluation model.
Conclusion: Since no evaluative model for self-government conditions of the provinces has not been designed so far, the results of this research can be used to decentralize the provinces. The provinces of Tehran, Khorasan-e-Razavi and Isfahan showed better status in all of the self-government indicators. In contrast, the provinces of Sistan-o-Balochestan, Kordestan, Ilam and northern and southern Khorasan showed lower status in self-government, which can lead to an increase in the developmental gap between these provinces.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Decentralization
  • De-concentrated organizing
  • Local government
  • Local self-government

مراجع

احمدی‌پور، زهرا؛ جعفرزاده، حسن؛ پورطاهری، مهدی؛ کریمی، مهدی (1395). بررسی نقش تقسیمات کشوری در توسعه ناحیه‌ای (مطالعه موردی: شهرستان‌های بوانات و خرم بید). فصلنامه ژئوپلیتیک، 12(1)، 60- 82.
امیدی، علی (1392). امنیت و توسعۀ پایدار و تقویت قانونمند حکومت‎های محلی در ایران. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، 28(4)، 113-136.
ایمان، محمد تقی؛ نوشادی، محمود رضا (1390). تحلیل محتوای کیفی. فصلنامه پژوهش، 3(2)، 15-44.
خانی، احمد؛ دلخواه، جلیل؛ خائف الهی، احمدعلی (1397). واکاوی عناصر چسبندگی شغلی: پژوهشی آمیخته. فصلنامه مدیریت دولتی، 10(3)، 459-480.
داوری، علی؛ رضازاده، آرش (1393). مدل‌سازی معادلات ساختاری با نرم‌افزار PLS. تهران: سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی.
سلیمی، جلیل؛ مکنون، رضا (1397). فراتحلیل کیفی پژوهش‎های علمی ناظر بر مسئله حکمرانی در ایران. فصلنامه مدیریت دولتی، 10(1)، 1-30.
شمس، عبدالحمید (1390). حاکمیت محلی از تراکم‎زدایی تا تمرکززدایی. تهران: مرکز آموزش مدیریت دولتی ریاست جمهوری.
علی‌مرادی، ظهیر؛ شمس، عبدالحمید؛ جهانگیری، علی؛ رسولی قهرودی، مهدی؛ علوی‌تبار، علیرضا (1396). طراحی مدل خودگردانی استان‌های جمهوری اسلامی ایران. فصلنامه علمی پژوهشی فرایند مدیریت و توسعه، 30(2)، 109- 144.
فانی، علی اصغر؛ زرین‎نگار، محمدجعفر؛ دانایی‎فرد، حسن؛ دلخواه، جلیل (1397). واکاوی و تبیین تمدن سازمانی در سازمان‎های دولتی ایران. فصلنامه مدیریت دولتی، 10(1)، 89-108.
قالیباف، محمدباقر؛ شوشتری، سید محمد جواد (1392). تأثیر فرهنگ سیاسی بر مشارکت شهروندان در حکومت محلّی (مطالعه موردی: تهران). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 45(2)، 69-82.
محمدی، حامد؛ الوانی، سید مهدی؛ معمارزاده تهرانی، غلامرضا؛ حمیدی، ناصر (1395). طراحی و تبیین الگوی اثربخش نظام اداری در ایران. فصلنامه مدیریت دولتی، 8(4)، 591-616.
نظریان، اصغر؛ رحیمی، محمد (1392). ضرورت بازبینی مدل مدیریت شهر تهران و انتخاب مدل برتر. نشریه علمی پژوهشی مدیریت شهری، 31، 125- 138.
 
References
Ahmadipor, Z., Jafarzadeh, H., Portahery, M., Karimi, M. (2016). Investigative the role of national divisions in regional development (Case study: Bavanat and Khorambid). Quarterly Journal of Geopolitic, 12(1), 60-82. (in Persian)
Alderfer, H. (1956). American local government and administration. The Mcmillan Company.
Alikhan A.M., & Muttalil, M.A. (1982). Theory of local government. New Delhi: Sterling publisher private limited.
Alimoradi, Z., Shams, A.H., Jahangiri, A., RasoliGhahrodi, M., & Alavitabar, A. (2017). Designing a local self-government model for Islamic Republic of Irans Provinces. Quarterly Journal of management and development process, 30(2), 109-144. (in Persian)
Anney, V. N. (2014). Ensuring the quality of the finding of grounded research: Looking at trustworthing criteria. Journal of emerging trends research and policy studies, 5(2), 272-281.
Astrauskas, A. & Gecikova, I. (2014). Similarities and Differences in Local Self-Government in Lithuania and Slovakia. American International Journal of Social Science, 3(5), 153- 182.
Brezovšek, M. (2014). Local Self-Government in Slovenia: Theoretical and Historical Aspect. Ljubljana: Faculty of Social Sciences, University of Ljubljana.
CAGE Project (2007). PAPER I: Developmental Local Government: Determining Appropriate Function and Powers. Community Law Centre, University of the Western Cape.
Creswell, J. W. (2012). Educational Research: Planning, Conducting and Evaluating Quantitative and Qualitative Research, Fourth Edition. Pearson, University of Nebraska-Lincoln.
Davari, A., & Rezazaeh, A. (2014). Structural equation modeling with PLS. Tehran: ISBA.
(in Persian)
European Charter on Local Self-Government is available at http://www.coe.int/en/web/ conventions/full-list/-/conventions/treaty/122.
Fani, A.A., Zarinnegar, M.J., Danaeefard, H. & Delkhah, J. (2018). Juornal of public administration, 10(1), 89-108. (in Persian)
Ghalibaf, M.B., & Shoshtari, M.J. (2013). The affect of political culture on citizen participationin the local government (Case Study: Tehran). Human Geography Research, 45(2), 69-82.
Gradstein, M. (2017). Government Decentralization as a Commitment in Non-Democracies. Journal of Comparative Economics, 45(1), 110-118.
Greer, P., Murphy, A. & Ogard, M. (2005). Guide to participatory democra‎cy in Bosnia and Herzegovina and Serbia and Montenegro. Strasbourg: Council of Europe publishing.
Hair, J.F., Ringle, C.M., Sinkovics, R.R. (2011). PLS-SEM Indeed a Silver Bullet. Journal of Marketing Theory and Practice, 19 (2), 134-147.
Hsieh, H. F. & Shanon S. E. (2005). Three approaches to content analysis. Qualitative health research, 15(9), 1277-1288.
Ilyin, M., Khavenson, T., Meleshkina, E., Stukal, D., Zharikova, E. (2012). Factors of post-socialist stateness. Basic research Program working papers series: Political science, 80(3), 1- 44.
Iman, M. T. & Noushadi, M. R. (2012). Qualitative content analysis. Pazhuhesh, 3(2), 15-44.
(in Persian)
Islam, F. (2015). The Role of Local Self-Government Institution for Deepening Democracy at the Grass-Root Level in Bangladesh. Journal of Public Administration and Policy Research, 7(2), 29-38.
ISUFAJ, M. (2014). Decentralization and the Increased Autonomy in Local Governments. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 109, 459-463.
Khani, A., Delkhah, J. & Khaef Elahi, A. (2018). Explaning reasons and factor of job embeddeness: Mixed research. Juornal of public administration, 10(3), 459-480.
(in Persian)
Kobasa, M. (2012). Local self-government in Belarus: How to shift myth to reality. Minsk: School of young manager in public administration, Policy paper.
Kovač, P. (2014). Integrative Approach to the Reorganization of Self-Government and Local State Administration. TED, (7), 1-15.
Marcou, G. (2013). Regionalisation, Local Self-Government and Governability. Centralization Decentralization Debate Revisited. Istanbol: Palas Taksim/Beyoğlu, 38-71.
Mohammadi, H., Alvani, M., Memarzadeh Tehrani, Gh. & Hamidi, N. (2016). Designing and developing Iran administrative effectiveness model. Juornal of public administration, 8(4), 591-616. (in Persian)
Nazarian, A., & Rahimi, M. (2013). The necessity to review the model of Tehran city management. Journal of urban management, 31, 125-138. (in Persian)
Nemec, J., & Matejova, L. (2013). Decentralisation: Pros and Cons (theory and empirical evidence). Centralization Decentralization Debate Revisited. Istanbol: Palas Taksim / Beyoğlu.
Omidi, A. (2013). Security and sustainable development, and strengthening of local government Lawfulness in Iran. Quarterly Journal of geogheraphic research, 28(4), 113- 136.
 (in Persian)
Rosenbloom, D.H., Kravcuk, R.S., Clerkin, R.M. (2014). Public Administration. Understanding Management, Politics, and Law in the Public Sector. New York: McGraw-Hill Companies.
Salimi, J. & Maknon, R. (2018). Qualitativ meta-analysis of scientific researche concerning the issue of governance in Iran. Juornal of public administration, 10(1), 1-30. (in Persian)
Saunders, M., Lewis, P., & Thornhill, A. (2009). Research Methods for Business Students. Pearson education.
Shams, A. H. (2011). Local government from deconcentration to decentralization. Tehran: State management training center. (in Persian)
UNDP. (2004). Decentralised Governance for Development: A Combined Practice Note on Decentralisation, Local Governance and Urban/Rural Development. Available at: www.undp.org.
Zhou, Y. (2009). Decentralization, Democracy, and Development: Recent Experience from Sierra Leone. Washington, D.C.: The World Bank.
مدیریت دولتی
دوره 10، شماره 4
1397
صفحه 629-650

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار