عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی نیروهای رسانه‌ای بر مبنای تجربة کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه مدیریت رسانه، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران

2 دانشیار گروه روزنامه نگاری، دانشگاه صداوسیما، تهران، ایران

3 دانشجوی دکتری مدیریت رسانة دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران

چکیده

هدف اصلی این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر سکوت سازمانی نیروهای رسانه‌ای بر مبنای تجربة کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به‌منظور ارتقای مشارکت کارکنان این واحد بوده است. برای دستیابی به این هدف با استفاده از رویکرد کیفی و روش نظریه‌پردازی داده‎بنیاد، این عوامل طی 18 مصاحبة عمیق همراه با مشاهده میان کارکنان این ادارة کل و از طریق سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی شناسایی شدند. عوامل فرهنگی و محیطی با چهار کد انتخابی توسعه‌نیافتگی، سوءپیشینه‌های فرهنگی، برچسب خوردن، ضعف فرهنگ کار گروهی؛ عوامل فردی با سه کد انتخابی نگرش فردی، انگیزش فردی و متغیرهای فردی و عوامل ساختاری با هفت کد ویژگی‌های شغلی، رفتار سکوت‌آمیز مدیران، عوامل ساختاری، عدم مشارکت سازمانی، سیستم نامناسب ارزیابی عملکرد، فقدان عدالت سازمانی و فرهنگ سکوت سازمانی، به‌عنوان عوامل سکوت سازمانی میان کارکنان ادارة کل روابط عمومی سازمان صدا و سیما شناسایی شد و درنهایت با در نظر گرفتن شرایط تعدیل‌گر تغییر و بحران و بسترهای تعاملات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، مدل مفهومی پیشنهادی پدیدة سکوت سازمانی در این واحد از سازمان رسانه‌ای پیشنهاد گردید.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Factors Affecting Organizational Silence of Media Personnel Based on the Experience of Staff Working at the Administrtion of IRIB Public Relation

نویسندگان [English]

  • Siavash Salavatian 1
  • Davoud Nemati Anaraki 2
  • Kamyar Neyestani 3
1 Assistant Prof. in Media Management, IRIB University, Tehran, Iran
2 Associate Prof., IRIB University, Tehran, Iran
3 PhD Candidate in Media Management, Science and Research Branch of Islamic Azad University, Tehran, Iran
چکیده [English]

The main objective of this study is to identify factors affecting the organizational silence of media personnel according to the experience of the staff working at the administration of IRIB Public Relation in order to promote the participation of employees working in the unit. To achieve this goal the factors were identified, using a qualitative approach and a grounded-theory method, during eighteen deep interviews along with observations among the employees of this administration and through the three phases of open, axial and selective coding. Cultural and environmental factors with the 4 selective codes of underdevelopment, cultural clean records, being labelled, poor culture in teamworking; individual factors with the 3 selective codes of individual approaches, individual motivation and personal and individual variables; and structural factors with the 7 codes of job characteristics, the silent behavior of managers, structural factors, lack of institutional partnerships, improper system of performance evaluation, lack of organizational justice and the culture of organizational silence were identified as the facotrs of organizational silence among the staff working at the IRIB public relation. Considering the moderating situation of change and crisis, and the contexts of political, social and cultural interactions and the proposed conceptual model of organizational silence was finally proposed for this unit in the media organization.

کلیدواژه‌ها [English]

  • IRIB organization
  • Media Management
  • Organizational Silence
  • Public Relations adminstration
افخمی اردکانی، م.؛ خلیلی صدرآباد، ا. (1393). بررسی رابطۀ بین عوامل شخصیتی و سکوت کارکنان دانشی. پژوهش‌های مدیریت عمومی، 5 (18)، 83-65.
بزرگ‌نیا حسینی، س. ف.؛ عنایتی، ت. (1393). رابطۀ سکوت سازمانی با عملکرد کارکنان دانشگاه. فصلنامۀ اخلاق در علوم و فناوری، 9 (4)، 10-1.
دامغانیان، ح.؛ روزبان، ف. (1394). بررسی علت سکوت کارکنان در ارتباط با مدیر مستقیم: کاربرد پژوهش آمیخته. فصلنامۀ مطالعات رفتار سازمانی، 4 (3)، 194-175.
دانایی‌فرد، ح.؛ پناهی، ب. (1389). تحلیل نگرش‌های شغلی کارکنان سازمان‌های دولتی تبیین جو سکوت سازمانی و رفتار سکوت سازمانی. پژوهشنامۀ مدیریت تحول، 3 (2)، 19-1.
دانایی‌فرد، ح.؛ فانی، ع.؛ براتی، ا. (1390). تبیین نقش فرهنگ سازمانی در سکوت سازمانی در بخش دولتی. فصلنامۀ چشمانداز مدیریت دولتی، 8(2)، 82-61.
زارعی متین، ح.؛ طاهری، ف.؛ سیار، ا. (1391). بررسی و تبیین عوامل ایجادکنندۀ سکوت سازمانی از دیدگاه مدیران و کارکنان بر مبنای مدل سه شاخگی. فصلنامۀ مطالعات رفتار سازمانی، 1 (1)، 113-99.
صلواتی، ع.؛ یاراحمدی، ی.؛ سیدهاشمی، س. ن. (1393). ارتباطات اثربخش و سکوت سازمانی در شبکة بانکی کشور. فصلنامۀ مدیریت دولتی، 6 (3)، 542- 523.
طالقانی، غ.؛ غفاری، ع.؛ حقیقی، م. (1395). بررسی تأثیر ابزار مدیریت منابع انسانی بر بهبود عملکرد سازمانی میان کارکنان دانشگاه تهران، فصلنامۀ مدیریت دولتی، 8 (1)، 14-1.
قنبری، س.؛ زندی، خ.؛ محمدی، م. ف.؛ احمدیان‌فر، س. (1394). تسهیل آوای سازمانی از طریق رهبری قابل اعتماد «رویکردی به تعاملات رهبرـ پیرو»، فصلنامۀ مدیریت دولتی، 7(4). 882- 865.
هادوی‌نژاد، م. و بهارلویی، ا. (1394). رفتارهای منافقانه در ارتباطات بین فردی در سازمان: پیشایندها و پیامدهای سازمانی، فصلنامۀ مدیریت دولتی، 7 (2)، 412-393.
Afkhami Ardakani, M. & Khalili Sadrabadi, A. (2013). A review on the role of personality factors in formation of silence in knowledge personnel. Management researcher, 5 (18), 65-83. (in Persian)
Bowen, F. & Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice. Journal of Management Studies, 40 (6), 1393-1417.
Bozorgnia Hosseini, F. & Enayati T. (2014). The relationship between organizational silence and employees performance. Ethics in Science & Technology, 9 (4), 1-10. (in Persian)
Damghanian, H. & Roozban F. (2015). Investigate the silencing of employees in direct contact manager application of mixed research. Journal of Organizational Behavior Studies, 4 (3), 175-194. (in Persian)
Danaeefard, H. & Panahi, B. (2010). An analysis of employee's attitudes in public organizations: explanation of organizational silence climate and silence behavior. Management researcher, 2 (3), 1-19. (in Persian)
Danaeefard, H., Fani, A. & Barati, A. (2011). Examine the role of organizational culture in organizational silence in public sector. Journal of Public Administration Perspective, 8 (8), 61-82. (in Persian)
Dimitris, B. & Vokala, M. (2007). Organizational Silence: A New Challenge for Human Resource Management. Athens university economics and business, 1-19.
Ghanbari, S., Zandi, Kh., Mohammadi, M. & Ahmadianfar, S. (2016). Enhancing Organizational Voice through Authentic Leadership (Approach to interactions of leader-follower).Journal of Public Administration, 7(4), 865-882. (in Persian)
Gorden, W. I. (1988). Range of Employee Voice. Employee Responsibilities & Rights. journal of Management Studies, 1 (4), 283-299.
Hadavinejad, M. & Baharlouiie E. (2015). Hypocritical Behaviors in Interpersonal Communications in Organization: Organizational Antecedents and Consequences. Journal of Public Administration, 7(2), 393-412. (in Persian)
Li, Y. & Sun, J. M. (2015). Traditional Chinese leadership and employee voice behavior: A cross-level examination. The Leadership Quarterly, 26 (2), 172-189.
Liu, W., Zhu, R. & Yang, Y. (2010). I warn you because I like you: Voice behavior, employee identifications, and transformational leadership. The Leadership Quarterly, 21(1), 189-202.
Morrison, E. J., Milliken, F. J., & Hewlin, P. F. (2003). An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why. Journal of management studies, 40(6), 1453-1476.
Morrison, E. W. & Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: a barrier to change and development in a pluralistic world. Academy of Management Review, 25(4), 706-725.
Nemeth, C.J. & Staw, B.M. (1989). The tradeoffs of social control and innovations in groups and organizations. In L. Berkowitz (ed.), Advances in experimental social psychology, 22 (175-210). New York: Academic Press.
Pefer, J. (1997). New directions for organization theory. New York: Oxford University Press.
Pinder, C.C. & Harlos, K. P. (2001). Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice, in (ed.) Research in Personnel and Human Resources Management (Research in Personnel and Human Resources Management, Volume 20), 331-369.
Podsakoff, P. M., MacKenzie, S. B., Paine, J. B., & Bacharach, D. G. (2000). Organizational citizenship behaviors: A critical review of the theoretical and empirical literature and suggestions for future research. Journal of Management, 26(3), 513-563.
Ryan, K.& Oestreich, D. (1991). Driving fear out of the workplace: How to overcome the invisible barriers to quality, productivity, and innovation. San Francisco: Jossey-Bass.
Salavaty, A., Yarahmadi, Y. & Saiadhashemi, S.N. (2014). Effective communication and organizational silence in banking network (Case study: Sanandaj city). Journal of Public Administration, 6(3), 523-542. (in Persian)
Strauss, A. & CorbinJ. (1990). Basics of qualitative research: Techniques and Procedures for Grounded Theory. CA: Sage.
Taleghani, G., Ghafari, A., Haghighi, M. The Impact of Human Resource Management Practices (HRMPs) on the Organizational Performance among Employees of the University of Tehran. Journal of Public Administration, 8(1), 1-14. (in Persian)
Vakola, M., & Dimitris, B. (2005). Antecedents and consequences of organizational silence: an empirical investigation. Employee relations journal, 27 (5), 441-458.
Van Dyne, L. & Le Pine, J. (1998). Helping and voice extra-role behaviors: Evidence of construct and predictive validity. Academy of Management Journal, 41(1), 108-119.
Xu, A. J., Loi, R. & Lam, L. W. (2015). The bad boss takes it all: How abusive supervision and leader–member exchange interact to influence employee silence. The Leadership Quarterly, 26 (5), 763-774.
Yıldız, E. (2013). Enigma of Silence in Organizations: What Happens To Whom and Why? Beykent University Journal of Social Sciences, 6 (2), 30-44.
Zarei Matin, H. Taheri, F. & Sayar, A. (2012). Investigate and explain the causes of organizational silence administrators based on three-dimensional personnel (C3). Quarterly organizational behavior studies, 1(1), 99-113. (in Persian)