جمع‌‌سپاری خط‌‌مشی و جلب مشارکت عامه (یک مطالعه فراترکیب)

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.

2 استادیار، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.

3 استادیار، مدیریت، گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، اقتصاد و حسابداری، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران.

10.22059/jipa.2025.389481.3641

چکیده

هدف: امروزه فناوری اطلاعات، امکان استفاده از نظرهای افراد مختلف را با دیدگاه‌های متنوع فراهم آورده است و یکی از مواهب آن، پیدایش روش‌های آسان بهره‌گیری از نظرهای عموم است که جمع‌‌سپاری نامیده می‌شود. جمع‌سپاری به‌سرعت در حال تکامل است و در موقعیت‌هایی که به ایده‌ها، نیروی کار، نظر یا تخصص گروه‌های بزرگی از مردم نیاز باشد، استفاده می‌شود؛ از این رو هر جا که بهره‌گیری از مشارکت اجتماعی، به تسهیل در شناسایی و حل مسائل منجر شود، جمع‌سپاری ابزاری کارامد تلقی می‌شود. پژوهش پیش‌ رو جمع‌سپاری را به‌عنوان فرایندی جدید برای درگیر کردن مردم در سیاست‌گذاری و خط‌مشی‌گذاری به بحث گذاشته و به شناسایی عوامل مؤثر بر آن و جلب مشارکت عامه پرداخته است.
روش: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر رویکرد کیفی (شیوۀ فراترکیب) محسوب می‌شود. بدین منظور از مراحل فراترکیب سندولوسکی و بارسو (۲۰۰۷) استفاده شده است. اسناد علمی خارجی یافت شده در بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۲۰۲۳، به تعداد ۸۵۴ و اسناد علمی داخلی یافت شده در بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۴۰۲ به تعداد ۱۱۸، جامعۀ پژوهش حاضر را شکل می‌دهند که در پایگاه‌های اطلاعاتی گوگل اسکولار، امرالد، ریسرچ گیت، اس‌سی‌آی‌هاب، ساینس دیرکت، ویلی، اسپرینگر، جی‌استور، سیج‌پاب و پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، ایرانداک، نورمگز، مگ‌ایران و سیویلیکا با کلیدواژه‌های مختلف و راهبردهای متنوع جست‎‌وجو و بررسی شدند. در نخستین گام از جست‌وجو ۹۷۲ منبع علمی در منابع یاد شده ب‌ه‌دست آمد که بر اساس غربالگری، در نهایت، ۷۵ سند علمی پس از واکاوی عناوین، چکیده و محتوا، گزینش و مطالعه شد.
یافته‌ها: بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر، عوامل مؤثر بر جمع‌سپاری خط‌مشی و جلب مشارکت عامه در یازده بعد بدین شرح دسته‌بندی شدند: استراتژی‌های خط‌مشی‌گذاری مشتمل بر ۸ مفهوم (ارزش نهادن به شهروندان، ویژگی‌های وظیفه، موضوع مشارکت، سازوکارهای مشارکت، درگیر کردن شهروندان، فرایندهای مشارکت، نقش مجریان، نتایج مشارکت)، عوامل سیاسی مشتمل بر ۳ مفهوم (اراده برای مشارکت، شرایط و وضعیت سیاسی حاکم، میزان باز بودن فضای سیاسی)، عوامل اجتماعی مشتمل بر ۴ مفهوم (موارد انگیزشی، سرمایۀ اجتماعی، متغیرهای جمعیت‌شناختی، ارتباطات و تعاملات)، عوامل اقتصادی مشتمل بر ۳ مفهوم (چالش‌های اقتصادی، وضعیت معیشتی، روند و تغییرات اقتصادی)، عوامل فرهنگی مشتمل بر ۴ مفهوم (ارزش‌ها و باورها، اطلاع‌رسانی و آگاهی و آموزش، فرهنگ ملی، نوع فرهنگ، هماهنگی و پیوستگی)، عوامل حقوقی و قانونی مشتمل بر ۴ مفهوم (نوع حکومت، آشنایی شهروندان با حقوق قانونی، محیط قانونی، حفظ امنیت)، عوامل مدیریتی مشتمل بر ۶ مفهوم (تخصص و مهارت مجریان، شراکت راهبردی، خلاقیت و نوآوری، عوامل رفتاری مجریان، حوزه اجرایی، جبران خدمات شهروندان)، عوامل فردی مشتمل بر ۳ مفهوم (انگیزه افراد، دانش و توانایی و تجربۀ شهروندان، نگرش)، فناوری و تکنولوژی مشتمل بر ۶ مفهوم (ابزارهای آنلاین، عدالت در توزیع امکان‌های فناورانه، استفاده از فناوری‌ها و میزان تأثیرگذاری آن‌ها، زیرساخت و ساختار و محیط‌های کاربری، سطح فناوری داخلی و میزان رشد و بروز بودن آن، قابلیت استفاده از تجارت الکترونیک و حاکمیت الکترونیک)، عوامل فنی مشتمل بر ۳ مفهوم (کیفیت داده‌ها، خدمات پشتیبانی، ساختاری) و عوامل محیطی مشتمل بر ۲ مفهوم (جغرافیای طبیعی، محیط خارجی) شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های حاصل از پژوهش حاضر، می‌توان چنین نتیجه‌گیری کرد که موفقیت در فرایند جمع‌سپاری، وابسته به تعامل پیچیده و چندجانبه‌ای بین تمامی عوامل شناسایی شده است که به‌صورت تنگاتنگ با یکدیگر مرتبط هستند. در نتیجه، به‌منظور ایجاد بستری مناسب برای مشارکت شهروندان، توجه هم‌زمان به تمامی عوامل حائز اهمیت است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Policy Crowdsourcing and Attracting Public Participation (A Meta- synthesis Study)

نویسندگان [English]

  • Maryam Razmand 1
  • Mohsen Torabi 2
  • Tayebeh Abbasnejad 3
1 MSc. Student, Department of Public Administration, Faculty of Management, Economics and Accounting, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
2 Assistant Prof., Department of Public Administration, Faculty of Management, Economics and Accounting, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
3 Assistant Prof., Department of Industrial management, Faculty of Management, Economics and Accounting, University of Hormozgan, Bandar Abbas, Iran.
چکیده [English]

Objective
In the digital age, the development of information technology has significantly enhanced the ability of organizations and governments to engage with a wide array of public perspectives. This advancement has facilitated the emergence of new participatory mechanisms—most notably, crowdsourcing. Crowdsourcing refers to the practice of obtaining ideas, labor, services, feedback, or expertise by soliciting contributions from a large group of people, typically via online platforms. Its utility lies in harnessing collective intelligence to address complex problems, design solutions, and support participatory governance. It has become particularly valuable in policy-making processes, where public involvement is increasingly regarded as essential for democratic legitimacy, innovation, and effectiveness. This study aims to provide a comprehensive understanding of the factors influencing the effectiveness of policy crowdsourcing by synthesizing previous research findings and offering a robust conceptual model.
Methods
This research is applied in nature and follows a qualitative methodology, employing the meta-synthesis approach. The method of Sandelowski and Barroso (2007) was used to systematically integrate findings from a diverse set of studies. A total of 854 international scientific publications (1969–2023) and 118 domestic studies (1381–1402 in the Persian calendar) formed the initial research population. These sources were retrieved using advanced search strategies and Boolean operators across multiple academic databases, including Google Scholar, Emerald, ResearchGate, Sci-Hub, ScienceDirect, Wiley, Springer, JSTOR, Sagepub, SID, IranDoc, Noormags, Magiran, and Civilica. After removing duplicates and screening for relevance based on titles, abstracts, and full content, 75 high-quality sources were selected for detailed review. The data extraction and coding process followed rigorous standards of qualitative analysis to ensure validity and reliability.
Results
The meta-synthesis resulted in the identification of eleven thematic dimensions influencing crowdsourcing and public participation in policy-making:

Policy-making strategies – encompassing eight concepts, including citizen engagement, task features, participation processes, mechanisms, implementer roles, and perceived outcomes.
Political factors – such as political will, openness, and contextual conditions affecting citizen involvement.
Social factors – including motivation, social capital, demographics, and interpersonal communication patterns.
Economic factors – addressing economic pressures, livelihoods, and macroeconomic trends.
Cultural factors – such as public values, beliefs, education and awareness levels, and cultural cohesion.
Legal factors – encompassing the legal framework, citizen rights awareness, governance structures, and public security.
Managerial factors – related to implementer competencies, leadership behavior, partnerships, innovation, and administrative capacity.
Individual factors – including motivation, experience, knowledge, and attitudes of participants.
Technology – covering digital infrastructure, equitable access, usability, modernization, and e-governance readiness.
Technical factors – such as data integrity, support mechanisms, and system configuration.
Environmental factors – including geographical and external systemic influences.

Conclusion
The results of this research offer a synthesized framework for understanding the diverse variables that influence crowdsourcing in public policymaking. These insights can guide policymakers, public administrators, and platform designers in creating more effective, inclusive, and technologically integrated participatory systems.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Crowdsourcing
  • Meta synthesis
  • Policy crowdsourcing
  • Public participation

مراجع

ابراهیمی کیاسری، حمیدرضا؛ الوانی، سید مهدی و معمارزاده تهران، غلامرضا (1402). ارزیابی ترکیبی از عوامل مؤثر بر مشارکت شهروندان در خط‌‌مشی‌‌های نظام آموزشی و پرورشی ایران. مدیریت دولتی، 15(2)، 230-257.
دانایی‌فرد، حسن؛ شکری، زینب؛ فانی، علی‌اصغر و فروزنده، لطف‌الله (1395). ارائه الگوی عوامل تأثیرگذار بر ارزشیابی کیفیت خط‌‌مشی‌‌های عمومی ایران. فصلنامه مدیریت نظامی، 16(64)، 42-66.
رودساز، حبیب؛ قربانی‌‌زاده، وجه‌اله؛ شادمهری، نیکتا و سید موسوی، سیدحسن (1397). تبیین الگوی بومی توسعۀ مشارکت الکترونیک در سیاست‌‌گذاری ایران. سیاست‌‌گذاری عمومی،4 (2)، 81- 104.
شیانی، ملیحه (1384). شهروندی و مشارکت در نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی. فصلنامه تأمین اجتماعی، 1(11)، 9-23.
فلاح تفتی، حامد؛ رحیمی، حسین و هاشم‌پور، سحر (1398). شناسایی و تحلیل مؤلفه‌های موفقیت جمع‌سپاری مالی در پروژه‌های مشارکت اجتماعی. راهبرد مدیریت مالی، 7 (26)، 109-134.
فلاح تفتی، حامد؛ زحمتکش سردوراهی، مهدیه و گورنگی، بهاره (1399). عوامل کلیدی موفقیت جمع‌سپاری در توسعه توانمندی‌‌های مقصد گردشگری (موردمطالعه: شهر یزد). فصلنامه مطالعات اجتماعی گردشگری، 8 (15)، 145-170.
قربانی‌‌زاده، وجه‌‌اله؛ شریف‌‌زاده، فتاح و معتضدیان، رسول (1394). تحلیل مسائل اجرای خط‌‌مشی‌‌های اداری. مطالعات مدیریت راهبردی، 6(24)، 67-95.
محمدزاده، علی؛ پیران نژاد؛ علی و مختاریان‌پور، مجید (1400). واکاوی مفهوم مشارکت شهروندی: به‌‌سوی سامان‌‌دهی نظری. مدیریت دولتی، 13(3)، 478-505.
مقیمی، سیدمحمد؛ پورعزت، علی اصغر؛ لطیفی، میثم و ابراهیمی، امید (1400). ارائه مدلی جامع از مشارکت خبرگان و تشکل‌‌های مردم‌‌نهاد در مدیریت عملکرد بخش عمومی. مدیریت دولتی، 13(1)، 3-28.
موسوی، م. (1384). مشارکت اجتماعی و توسعه پایدار. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
مهماندوست، حدیث؛ رضایی‌فر، حمید؛ محمدی، محمد و یعقوبی، نورمحمد (1402). طراحی مدل اقناع عمومی در بستر حکمرانی خوب شهری. مدیریت دولتی, 15(3), 615-636.
میرباقری، سیدمحسن و جلیلی، سید مصطفی (1402). روندنگاری تحقیقات در حوزه حکمرانی مشارکتی: ترسیم نقشه هم‌زمانی و هم‌رخدادی واژگان. مدیریت دولتی، 15(4)، 782-806.
نرگسیان، عباس؛ هژبرافکن خلاری، حسن و معینی کربکندی، محمدرضا (1394). مطالعه تأثیر رسانه‌های اجتماعی آنلاین برشفافیت و اعتماد عمومی با اثر میانجیگیری مشارکت عمومی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه تهران). مدیریت دولتی، 7(3), 637-656.
نصوحی، مرتضی؛ اعتباریان، اکبر؛ هادی پیکانی، مهربان و ابراهیم‌زاده، رضا (1400). طراحی مدل خط‌مشی‏گذاری باز. خط‌مشی‌گذاری عمومی در مدیریت، 12(1)، 179-194.
 
References
Adorsu-Djentuh, F. Y. (2018). Implementation of Environmental Sanitation Policies: Assessing the Role of Local Actors in Ghana. The University of Manchester (United Kingdom).
Aitamurto, T. (2012). Crowdsourcing for democracy: A new era in policy-making. Crowdsourcing for Democracy: A New Era in Policy-Making. Publications of the Committee for the Future, Parliament of Finland, 1.
Aitamurto, T. & Chen, K. (2017). The value of crowdsourcing in public policymaking: Epistemic, democratic and economic value. The theory and practice of legislation, 5(1), 55-72.
Amini, M., Zolfagharzadeh, M. M. & Majid Motaharinezhad, V. (2021). Presenting a Model of Crowdsourcing Cultural Policies with a Forward-Looking Approach. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education (TURCOMAT), 12(1), 904-912.
Bench, S; & Day, T. (2010). The user experience of critical care discharge: a meta-synthesis of qualitative research. International journal of nursing studies, 47(4), 487-499.
Bessette, J. (1994). The Mild Voice of Reason: Deliberative Democracy and American National Government. University of Chicago Press.
Bohman, J. & Rehg, W. (Eds.). (1997). Deliberative democracy: Essays on reason and politics. MIT press.
Brabham, D. C. (2012). Motivations for participation in a crowdsourcing application to improve public engagement in transit planning. Journal of Applied Communication Research, 40(3), 307-328.
Brabham, D.C. (2009). Crowdsourcing the public participation process for planning projects. Planning Theory, 8(3), 242-262.
Bridgman, P. & Davis, G. (2004). The Australian policy handbook. Allen & Unwin.
Certoma, C., Corsini, F. & Rizzi, F. (2015). Crowdsourcing urban sustainability. Data, people and technologies in participatory governance. Futures, 74, 93-106.
Charalabidis, Y., Triantafillou, A., Karkaletsis, V. & Loukis, E. (2012). Public policy formulation through non moderated crowdsourcing in social media. In Electronic Participation: 4th IFIP WG 8.5 International Conference, ePart 2012, Kristiansand, Norway, September 3-5, 2012. Proceedings 4 (pp. 156-169). Springer Berlin Heidelberg.
Clark, B. Y., Zingale, N. & Logan, J. (2017). Intelligence and information gathering through deliberative crowdsourcing. Journal of Public and Nonprofit Affairs, 3(1), 55–78.
Cohen, J. (1989). The economic basis of deliberative democracy. Social philosophy and policy, 6(2), 25-50.
Collm, A. & Schedler, K. (2012). Managing crowd innovation in public administration. International Public Management Review, 13(2), 1–18.
Danayi-Fard, H., Shokri, Z., Fani, A.A. & Forouzandeh, L. (2016). A model for the factors influencing the evaluation of public policy quality in Iran. Quarterly Journal of Military Management, 16(64), 42-66. (in Persian)
Diamond, L. (2011). The democratic recession!: before and after the financial crisis. New Ideas in Development after the Financial Crisis, 240-249.
Ebrahimi Kiasari, H., Alvani, S.M. & Memarzadeh Tehran, Gh. (2023). Designing Public Participation Model in Iranian Educational Policies. Strategic Studies of public policy, 13(46). (in Persian)
Fallah Tafti, H., Rahimi, H. & Hashem Pour, S. (2019). Identifying and analyzing the success factors of crowdfunding in social participation projects. Financial Management Strategy, 7(26), 109-134. (in Persian)
Fallah Tafti, H., Zahmatkesh Sardorahi, M. & Gorangi, B. (2020). Key success factors of crowdfunding in the development of tourism destination capabilities (Case study: Yazd city). Tourism Social Studies Quarterly, 8(15), 145-170. (in Persian)
Fishkin, J. (2011). When the People Speak. Deliberative Democracy and Public Consultation (Oxford: Oxford University Press).
Gassmann, O., Daiber, M. & Muhdi, L. (2010). Der Crowdsourcing-Prozess. Crowdsourcing–Innovafionsmanagement mit Schwarmintelligenz, 21-44.
Ghorbanizadeh, V., Sharifzadeh, F. & Mo'tazedian, R. (2015). Analysis of issues in the implementation of administrative policies. Strategic Management Studies, 6(24), 67-95. (in Persian)
Gupta, P., Rouffy-Ly, B., Rohrer-Herold, K., Koch, K., Rao, N., Poulussen, C. & Rajan, D. (2023). Assessing the interactions of people and policy-makers in social participation for health: an inventory of participatory governance measures from a rapid systematic literature review. International Journal for Equity in Health, 22(1), 240.
Hazlehurst, D. (2001). Networks and policy making: From theory to practice in Australian social policy [MSc. thesis]. Canberra: The Australian National University. https://catalogue.nla.gov.au/Record/1466806
Hilgers, D. & Ihl, C. (2010). Citizensourcing: Applying the concept of open innovation to the public sector. The International Journal of Public Participation, 4(1), 67–88.
Ianniello, M., Iacuzzi, S., Fedele, P. & Brusati, L. (2019). Obstacles and solutions on the ladder of citizen participation: A systematic review. Public Management Review, 21(1), 21-46. [DOI:10.1080/14719037.2018.1438499]
Jenkins, W. I. (1978). Policy analysis: A political and organisational perspective. (No Title).
Malhotra, P. (2019). Building trust to create crowdsourcing acceptance.
Mehmandoost, H., Rezaeifar, H., Mohammadi, M. & Yaqoubi, N. (2023). Designing Public Persuasion Model in the Context of a Good Urban Governance. Journal of Public Administration, 15(3), 615- 636. (in Persian)
Mirbagheri, S.M. & Jalili, S.M. (2023). Research Trends in the Field of Participatory Governance: Drawing a Map of Co-occurrence and Co-word Analysis. Journal of Public Administration, 15(4), 782-806. (in Persian)
Moghimi, S.M., Pourezzat, A.A., Latifi, M. & Ebrahimi, O. (2021). Explaining the status of participation of experts and NGO’s in Iran’s public sector performance management. Journal of Public Administration, 13(1), 3-28. (in Persian)
Mohammadzadeh, A., Pirannejad, A. & Mokhtarianpour, M. (2021). Analysis of the Concept of Citizen Participation: Towards Theoretical Organizing. Journal of Public Administration, 13(3), 478-505. (in Persian)
Mousavi, M. (2005). Social participation and sustainable development. Tehran: University of Tehran Press. (in Persian)
Nabatchi, T. & Amsler, L. B. (2014). Direct public engagement in local government. The American Review of Public Administration, 44(4), 63S–88S.
Nargesian, A., Hezhbarafkan Khalari, H. & Moeini Korkabandi, M. (2015). A study on the impact of online social media on transparency and public trust with the mediating effect of public participation (Case study: University of Tehran students). Public Administration Management, 7(3), 637-656. (in Persian)
Nosoohi, M., Etebarian, A., Hadi Peykani, M. & Ebrahimzadeh, R. (2021). Designing an open policymaking model. Public Policy in Management, 12(1), 179-194. (in Persian)
Prpić, J., Taeihagh, A. and Melton, J. (2015) The fundamentals of policy crowdsourcing. Policy and Internet, 7(3), 340–361, http://dx.doi.org/10.1002/poi3.102.
Roodsaz, H., Ghorbanizadeh, V. A., Shadmehr, N. & Seyed Mousavi, S. H. (2018). Defining the indigenous model of e-participation development in Iranian policymaking. Public Policy, 4(2), 81–104. doi:10.22059/ppolicy.2018.67870. (in Persian)
Saetren, H. (2005). Facts and myths about research on public policy implementation: Out-of-Fashion, allegedly dead, but still very much alive and relevant. Policy Studies Journal, 33(4), 559-582.
Sandelowski, M. & Barros, J. (2007). Handbook for synthesizing qualitative research, Springer publishing company Inc; Springer publishing company, New York.
Schnell, S. (2020). Vision, voice, and technology: Is there a global “open government” trend?. Administration & Society, 52(10), 1593-1620.
Schwartz, D. (2018). Embedded in the crowd: Creative freelancers, crowdsourced work, and occupational community. Work and Occupations, 45(3), 247-282.
Seltzer, E. & Mahmoudi, D. (2013). Citizen participation, open innovation, and crowdsourcing: Challenges and opportunities for planning. Journal of Planning Literature, 28(1), 3–18.
Shiyani, M. (2005). Citizenship and participation in the comprehensive welfare and social security system. Social Security Quarterly, 1(11), 9-23. (in Persian)
Sowmya, J. & Pyarali, H. S. (2013). The Effective use of Crowdsourcing in e-Governance.
Tong, A., Sainsbury, P. & Craig, J. (2007). Consolidated criteria for reporting qualitative research (COREQ): a 32-item checklist for interviews and focus groups. International journal for quality in health care, 19(6), 349-357.
Vasiljeva, J. (2021). Inventory methods applicable for crowdsourcing.
Yang, Y., Dong, C., Yao, X., Lee, P. K. & Cheng, T. C. E. (2021). Improving the effectiveness of social media-based crowdsourcing innovations: roles of assurance mechanism and innovator's behaviour. Industrial Management & Data Systems, 121(2), 478-497.
Zambrano, R. & Eymann, S. (2014). Crowdsourcing and human development: The role of governments. In Proceedings of the 8th International Conference on Theory and Practice of Electronic Governance (pp. 170-177).
مدیریت دولتی
دوره 17، شماره 3
1404
صفحه 767-804

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار